یک زمان اینجا زیـارتـگاه بود            شـعـر زوّار حــرم بـی آه بــود

چـشم‌ها پُـر بود از شـوقِ نگـاه            مـرقـدی که بـود بـر دل‌ها پـناه

شـیـعـیـان را وعـدۀ دیـدار بـود            چـلـچـراغـش دائـمـاً بیـدار بود

بـود امـیـد مـسـلـمـانـان بـقــیـع            کـربـلایِ دیگـر خـوبـان بـقـیـع

باز با نقـشه سقـیـفه رخـنه کرد            در مدیـنه با عـداوت فـتنه کرد

چشم دیدار حرم را چون نداشت            با شقـاوت داغ بر دلها گـذاشت

با همان دستی که مولا را زدند            با همان دستی که زهرا را زدند

باز بـا کـیـنـه نـگـاه انـداخـتـنـد            تـیـشه بر این بارگـاه انداخـتـند